(مسئله 832) درسه صورت، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:

اول، آنكه به واسطه زخم يا جراحت يا دُمَلى كه دربدن اوست، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد;

دوم، آنكه بدن يا لباس او به اندازه كمتر از درهم (كه تقريباً به اندازه يك اشرفى مى شود)، به خون آلوده باشد;

سوم، آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.

(مسئله 833) در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:

1. لباسهاى كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد;

2. لباس كسى كه پرستار بچه است، نجس شده باشد. تفصيل اينها در مسائل بعد گفته مى شود.

(مسئله 834) اگر دربدن يا لباس نمازگزار، خون ِ زخم يا جراحت يا دُمَل باشد، چنانچه طورى است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براى بيشتر مردم يا براى خصوص او سخت است، تا وقتى كه زخم يا جراحت يا دُمَل خوب نشده است، مى تواند با آن خون، نماز بخواند; همچنين است اگر عفونتى با خون بيرون آمده يا دارويى كه روى زخم گذاشته اند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.

(مسئله 835) اگر خون از قسمت بريدگى و زخمى كه به زودى بهبود مى يابد و شستن آن آسان است، دربدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.

(مسئله 836) اگر جايى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست نمازگزار با آن، نماز بخواند; ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده مى شود، به رطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعى ندارد.

(مسئله 837) اگر از زخمى كه داخل دهان و بينى و مانند اينهاست، خونى به بدن يا لباس انسان برسد، احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخواند; ولى اگر با خون بواسير آلوده شود مى توان نماز خواند، اگرچه دانه هايش در داخل باشد.

(مسئله 838) كسى كه بدنش زخم است، اگر دربدن يا لباس خود خونى ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، نماز خواندن با آن، مانعى ندارد.

(مسئله 839) اگر چند زخم در بدن كسى باشد و به طورى نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شوند، تا وقتى همه بهبود پيدا نكرده است، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد; ولى اگر به قدرى ازهم دور باشند كه هركدام يك زخم حساب شوند، هر كدام كه بهبود يافت بايد براى نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.

(مسئله 840) اگر به اندازه سرِ سوزنى خون حيض يا نفاس يا استحاضه يا خون نجس العين، مانند سگ وخوك و مُردار يا خون غير مسلمانى كه معاندِ دينى است و يا خون غير مأكول اللحم در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است; ولى خونهاى ديگر مثل خون بدن انسان مسلمان و يا غير مسلمان كه معاندِ دينى نباشند،^[6] يا خون حيوان حلال گوشت، اگرچه در چند جاى بدن و لباس باشد، درصورتى كه روى هم كمتر از درهم باشد (تقريباً به اندازه يك اشرفى)، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.

(مسئله 841) خونى كه به لباس بى آستر بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب مى شود ولى اگر پشت آن، جدا، خونى شود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود، پس اگر خونى كه درپشت و روى لباس است روى هم كمتر از درهم باشد، نماز خواندن با آن صحيح و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است.

(مسئله 842) اگر خون، روى لباسى كه آستر دارد، بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و روى لباس خونى شود، بايد هركدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روى لباس و آستر، كمتر از درهم باشد، نماز خواندن با آن صحيح است، و اگر بيشتر باشد، نماز خواندن با آن باطل است.

(مسئله 843) اگر خون بدن يا لباس، كمتر از درهم باشد و رطوبتى به آن برسد، درصورتى كه خون و رطوبتى كه به آن رسيده، به اندازه درهم يا بيشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز خواندن با آن باطل است، ليكن اگر رطوبت و خون به اندازه درهم نشود و اطراف را هم آلوده نكند، نماز خواندن با آن مانعى ندارد.

(مسئله 844) اگر بدن يا لباس خونى نشود، ولى به واسطه رسيدن به خون نجس شود، چنانچه مقدارى كه نجس شده كمتر از درهم باشد، مى توان با آن نمازخواند.

(مسئله 845) اگر خونى كه دربدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگرى به آن برسد، مثلا يك قطره بول روى آن بريزد، نماز خواندن با آن، جايز نيست.

(مسئله 846) اگر لباسهاى كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نمى توان با آنها عورت را پوشاند نجس باشد، چنانچه از مُردار و حيوان حرام گوشت و نجس العين درست نشده باشد، نماز خواندن با آنها صحيح است، چه آن را پوشيده باشد يا همراه او باشد و نيز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند، اشكال ندارد.

(مسئله 847) احتياط مستحب آن است كه چيز نجسى كه با آن مى توان عورت را پوشاند، همراه نمازگزار نباشد.

(مسئله 848) كسى كه پرستار بچه است و بيشتر از يك لباس ندارد، هرگاه در شبانه روز يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگرچه تا روز ديگر لباسش به بول بچه نجس شود، مى تواند با آن لباس، نماز بخواند; ولى احتياط مستحب آن است كه لباس خود را در شبانه روز يك مرتبه براى اولين نمازى كه لباسش پيش از آن نجس شده، آب بكشد; و نيز اگر بيشتر از يك لباس دارد، ولى ناچار است كه همه آنها را بپوشد، چنانچه در شبانه روز يك مرتبه به دستورى كه گفته شد همه آنها را آب بكشد، كافى است.

منبع : رساله توضیح المسائل [منبع الکترونیکی]

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: